15 Αύγουστος...

15 Αύγουστος..... για πολλούς από εμάς σημαίνει την έναρξη των καλοκαιρινών αδειών μιας και είναι η αγαπημένη ημερομηνία όλων για τις καλοκαιρινές διακοπές τους, για άλλους πάλι μπορεί να σημαίνει ακόμη και  το τέλος του καλοκαιριού  που μετά από αυτήν την ημερομηνία σιγά σιγά όλα θα έρθουν στους φυσιολογικούς ρυθμούς μέχρι τον Σεπτέμβριο όπου θα μπουν τα κεφάλια μέσα για τα καλά...

Ε όχι εμείς δεν το βλέπουμε έτσι, φέτος δεν είχαμε βέβαια την ευκαιρία να ταξιδέψουμε για μέρη μακρινά, ούτε όμως δεχόμαστε ότι φτάνει το τέλος του αγαπημένου μας καλοκαιριού, άλλωστε η σημερινή μέρα σημαίνει άλλα πολλά για την οικογένεια μας...Καταρχήν η πολυαγαπημένη μας μαμά έχει και γενέθλια και την ονομαστική της γιορτή ..

έπειτα κατά συνέπεια έχει την ονομαστική της γιορτή και η μικρή μου ανιψιά η Δέσποινα, οπότε διπλή γιορτή για μας!!!! 

Επιπλέον, είναι πάντα αυτή η περίοδος του καλοκαιριού που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, περίμενα πως και πως γιατί συνδυάζονταν και οι διακοπές των θείων μου από την Πτολεμαΐδα και πάντα μας ένωναν καταλήγοντας σε μεγάλα φαγοπότια και ατελείωτες ώρες στο χωριό.

Έτσι έγινε και φέτος και πήγαμε όλοι μαζί να την γιορτάσουμε αυτή την διπλή χαρά μαζί με αγαπημένους ανθρώπους όπως της αρμόζει... 

Όμως πέρα από την επίσκεψη σε συγγενείς, πέρα από τα ψησίματα κάθε λογής κρέατος και φυσικά το κλείσιμο με το απαραίτητο γλυκό είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε στα παιδιά μας και τις υπέροχες ομορφιές της περιοχής μας.. Έτσι επισκεφτήκαμε τους καταρράκτες στο μονοπάτι της Παλαιάς Καβάλας που είναι πραγματικά εκπληκτικό μέρος και αξίζει να το επισκεφτεί κανείς.

Ετοιμαστήκαμε λοιπόν με τα παιδιά, πήραμε μικρά σνακ και νερά για τον δρόμο και ξεκινήσαμε γεμάτοι χαρά γι αυτήν την περιπέτεια όπως την αποκάλεσαν την εξόρμηση μας , τα πιτσιρίκια!

Φυσικά όπως όλα τα παρόμοια μέρη είχε και αυτό την δυσκολία του όχι μεγάλη, αλλά για τα παιδικά μάτια το περπάτημα από το αυτοκίνητο μέχρι τους καταρράκτες μέσα από το μονοπάτι ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία.....

και περπατούσαμε ...... και περπατούσαμε......

Ώσπου φτάσαμε και αντικρίσαμε αυτό.....

...και όλοι κυριολεκτικά ξετρελάθηκαν με τα νερά, την δροσιά και όλη την ενέργεια του επίγειου αυτού παράδεισου, που βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Καβάλα κι όμως ακόμη και εγώ τον πρωτογνώρισα μόλις λίγα χρόνια πριν...

Τσαλαβουτίξαμε στα κρυστάλλινα και παγωμένα νερά, βγάζοντας επιφωνήματα από το κρύο που νιώσαμε στα πόδια μας... βγήκαμε φωτογραφίες παντού μέσα στο νερό , έξω από νερό

 πάνω σε δέντρα και γεφύρια

 και γεμίσαμε τα πνευμόνια μας με οξυγόνο και τις μπαταρίες μας με ενέργεια από την φύση... τι καλύτερο!!!!

Επιστρέφοντας αργότερα για φαγητό στο σπίτι, είχαμε ήδη κρυφά ανανεώσει το ραντεβού μας ξανά στο ίδιο μέρος το συντομότερο δυνατόν και το καλύτερο ήταν ότι η Δέσποινα που είχε και την γιορτή της σήμερα, φεύγοντας από εκεί μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής της.....

Τι να της πω χαμογελώ απλώς και της εύχομαι κάθε μέρα από δω και πέρα να είναι η καλύτερη της ζωής της...

Χρόνια πολλά Μαμά , Χρόνια πολλά Δεσποινιώ , Χρόνια πολλά σε όλους και όλες όσες γιόρταζαν σήμερα όπου και αν βρίσκονταν ... και του χρόνου με υγεία!!!

Καλό βράδυ και μην ξεχνάτε το καλοκαίρι είναι ακόμη εδώ!!!!

Μαριάννα

Θέλω να γίνω ξανά παιδί....

Τα μεσημέρια συνήθως στρώνω στην Αναστασία μαξιλάρια και σεντόνια στο σαλόνι και βλέποντας λίγη τηλεόραση την παίρνει ένας γλυκός μεσημεριανός ύπνος. Αυτό συμβαίνει συνήθως όπως είπα, γιατί κάποιες φορές έχει άλλα σχέδια το πιτσιρίκι....μια από αυτές τις φορές ήταν και η σημερινή.
Έστρωσα στον καναπέ το σεντόνι της, της έφερα το μαξιλάρι και το αγαπημένο της αρκουδάκι, που για την ακρίβεια είναι ιππόκαμπος, και ξάπλωσα κι εγώ μαζί της μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Σε κάποια στιγμή με αιφνιδίασε γιατί βλέποντας ότι δεν έχει τίποτα αξιόλογο να δούμε στην τηλεόραση μου είπε να βάλω ένα παιδικό dvd να δει, αφού αυτά που είχε η τηλεόραση δεν της αρέσουν γιατί είναι μεγαλίστικα....

Ναι, η λέξη που χρησιμοποίησε ήταν το μεγαλίστικα και είχε δίκιο, μόλις παρατήρησα καλύτερα αυτό που έπαιζε εκείνη την ώρα στα περισσότερα κανάλια ή θα ήταν ειδήσεις για σκοτωμούς, πολέμους και επικίνδυνους ιούς που έχουν ξεφύγει εκτός ελέγχου ή θα ήταν κουτσομπολίστικες εκπομπές για το που θα κάνουν τα μπάνια τους η διάσημοι και πάει λέγοντας... θυμήθηκα τότε που ήμουν και εγώ στην ηλικία της και απορούσα πως μπορούν να τα παρακολουθούν όλα αυτά οι μεγάλοι...

Σαν κεραυνός μου ήρθε η ατάκα της μικρής και από εκείνη την ώρα μόνο αυτό σκέφτομαι... το πόσο υπέροχο είναι να είναι κανείς παιδί! Γιατί κατά βάθος πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε ακόμη παιδιά, απλώς οι περισσότεροι από μας φροντίσαμε να το κοιμίσουμε σε ένα δωμάτιο του μυαλού μας πίσω πίσω στριμωγμένο μαζί και με όλα εκείνα τα όνειρα που κάναμε όταν ήμασταν μικροί. Πόσο τυχεροί και ευλογημένοι είναι οι άνθρωποι που δεν το έχασαν ποτέ...τώρα το αντιλαμβάνομαι!!

Θέλω και εγώ να ξανά βρω το παιδί μέσα μου, θέλω να είμαι τόσο ξέγνοιαστη που να μπορώ να κοιμηθώ όπου βρω και όπως βρω χωρίς έννοιες...

θέλω να είμαι ξανά τόσο αυθόρμητη και αληθινή που κάθε μου συναίσθημα να καθρεφτίζεται στην έκφραση του προσώπου μου...

θέλω να είμαι τόσο χαρούμενη και ανέμελη που να χορεύω και να τραγουδώ  χωρίς να με νοιάζει τι θα πουν οι γύρω μου σαν να υπάρχω μόνο εγώ σε ολόκληρο τον κόσμο ....

ΘΕΛΩ απλά να ξανά γίνω παιδί, να είμαι τόσο καθαρή και ευτυχισμένη όπως είναι ένα παιδί, να μετρά για μένα κάθε στιγμή, να ενθουσιάζομαι με το παραμικρό και να χαμογελώ για ασήμαντα μικρο πράγματα κάνοντας τους γύρω μου να απορούν..... στα παιδιά κρύβεται το μυστικό της ευτυχίας... πλέον το ξέρω, το βλέπω!

Θέλω να βρω αυτό το κομμάτι του εαυτού μου που μου έχει λείψει τόσο.. μπορώ; 

και φυσικά μπορώ...όλοι μας μπορούμε γιατί υπάρχει κάπου εκεί βαθιά μέσα μας και περιμένει να το ξυπνήσουμε...

Ξυπνήστε παιδιά ήρθε η ώρα...

καλό βράδυ

Μαριάννα